Wszystko o tlenku węgla

Co to jest tlenek węgla?

Tlenek węgla (CO), potocznie zwany czadem, jest bezbarwnym, bezwonnym, silnie trującym gazem, nieco lżejszym od powietrza. Powstaje w wyniku niepełnego spalania (przy niedostatecznym dopływie tlenu) substancji organicznych i nieorganicznych m.in.: drewna, oleju, gazu, benzyny, nafty, propanu, węgla, ropy.

Dlaczego tlenek węgla jest niebezpieczny?

Tlenek węgla jest śmiertelną trucizną dla organizmu człowieka oraz każdego innego, który używa hemoglobiny do transportu tlenu. Dostaje się do organizmu przez układ oddechowy, a następnie jest wchłaniany do krwioobiegu. W układzie oddechowym człowieka wiąże się z hemoglobiną ok. 300 razy szybciej niż tlen, blokując tym samym dopływ tlenu do organizmu. Dlatego już niska koncentracja CO w powietrzu może stanowić istotne zagrożenie dla człowieka. Szybkość procesu wiązania się tlenku węgla z hemoglobiną zależy od stężenia CO we wdychanym powietrzu, od czasu narażenia (tzn. jak długo pozostajemy pod jego wpływem) oraz właściwości organizmu. Wyłączenie hemoglobiny z transportu krwi powoduje zaburzenie procesu oddychania, co w efekcie prowadzi do niedotlenienia tkanek, uszkodzenia mózgu oraz innych narządów. Najpoważniejsze uszkodzenia spowodowane niedotlenienie powstają w ośrodkowym układzie nerwowym. Następstwem ostrego zatrucia może być nieodwracalne uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, niewydolność wieńcowa, zawał albo nawet śmierć.

Kto jest narażony na działanie tlenku węgla?

Każda osoba przebywająca w środowisku skażonym tlenkiem węgla jest narażona na jego wpływ. Efekty działania CO , przy takim samym stężeniu, mogą być jednak różne dla różnych osób. Do grupy największego ryzyka należą:

  • noworodki i niemowlaki (obok normalnej hemoglobiny występuje u nich hemoglobina płodowa, która wiąże dwukrotnie więcej tlenku węgla niż zwykła hemoglobina) dzieci
  • kobiety ciężarne
  • osoby w podeszłym wieku
  • osoby z wadami serca oraz niewydolnością układu oddechowego

Jakie są objawy zatrucia tlenkiem węgla?

W zależności od stężenia tlenku węgla w powietrzu, czasu narażenia i właściwości organizmu objawy zatrucia dzieli się na: lekkie, średnie i ciężkie. Bardzo ważne jest, aby wszyscy domownicy zapoznali się z nimi oraz umieli rozpoznać objawy towarzyszące poszczególnym stopniom zatrucia. Objawy zatrucia tlenkiem węgla występujące we wczesnym okresie takie jak: niepokój, lekki ból i zawroty głowy, nudności, zmęczenie są charakterystyczne również dla zatrucia pokarmowego lub grypy, mogą więc być przyczyną złej diagnozy oraz niewłaściwego sposobu leczenia!

Lekkie zatrucie

Lekki ból głowy, mdłości, wymioty, osłabienie - często określane jako "grypo-podobne objawy".

Średnie zatrucie

Nasilający się ból głowy, senność, zaburzenia świadomości i równowagi, przyspieszenie i zaburzenia rytmu serca.

Ciężkie zatrucie

Utrata przytomności, konwulsje, zaburzenia kardiologiczne i oddechowe. Nieodwracalne zmiany, których następstwem jest śmierć.


PAMIĘTAJ! Objawy zatrucia najwcześniej mogą wystąpić u dzieci oraz zwierząt domowych.

Poniższa tabela przedstawia objawy zatrucia tlenkiem węgla w zależności od stężenia i czasu narażenia*

STĘŻENIE CO W POWIETRZU CZAS NARAŻENIA* OBJAWY ZATRUCIA
PPM % mg/m3**
35 0,0035 40 8 godz. maksymalna ilość CO dopuszczona przez WHO*** przy przebywaniu w pomieszczeniu przez 8 godz.
200 0,02 230 2-3 godz. lekki ból głowy, zmęczenie, nudności, zawroty głowy
400 0,04 460 1-2 godz. ww. symptomy narastają, silny ból głowy, zagrożenie utraty życia po upływie 3 godzinach.
800 0,08 920 45 min. silne nudności, zawroty głowy, wymioty, trwała śpiączka po 2 godz. , śmierć w ciągu 2-3 godz.
1600 0,16 1840 20 min. silny ból głowy, zawroty głowy, nudności i wymioty, trwała śpiączka w ciągu 10-20min ; śmierć w ciągu 1 godziny.
3200 0,32 3680 5-10 min. objawy j.w., śmierć w ciągu 25-30 minut.
6400 0,64 73600 1-2 min. objawy jw., śmierć w ciągu 10-15 minut.
12800 1,28 14720 < 1 min. utrata przytomności po 2-3 wdechach; śmierć po 3 minutach
* Czas narażenia - czas przebywania w pomieszczeniu o określonym stężeniu CO.
** przy temp. 20C i ciśnieniu atmosferycznym 1,013bar.
*** WHO -Światowa Organizacja Zdrowia.

Powyższe zestawienie dotyczy osób zdrowych. Należy pamiętać, że efekty działania tlenku węgla, przy takim samym stężeniu, mogą być jednak różne dla różnych osób. W szczególności dotyczy to osób chorych oraz zaliczanych do grupy największego ryzyka (m.in. noworodków i niemowlaków, dzieci, kobiet ciężarnych, osób w podeszłym wieku, osób z problemami zdrowotnymi).

Jakie są źródła tlenku węgla?

Generalnie wszystkie urządzenie, które w trakcie swojej pracy spalają paliwo mogą być źródłem tlenku węgla. Najczęściej są to:

  • gazowe podgrzewacze wody - popularne termy
  • kotły gazowe
  • kotły opalane drewnem, węglem lub olejem opałowym
  • kominki
  • gazowe / naftowe ogrzewacze pomieszczeń
  • piece kaflowe
  • kuchnie gazowe / węglowe
  • urządzenia spalinowe (np. agregaty prądotwórcze)


Wyżej wymienione urządzenia mogą być źródłem tlenku węgla w sytuacji:

  • gdy są rozregulowane, zanieczyszczone, popsute lub niewłaściwie podłączone
  • braku swobodnego odpływ spalin na zewnątrz budynku (np. przewód kominowy jest zablokowany lub nieszczelny)
  • braku dopływu świeżego powietrza do budynku (np. szczelnie pozamykane okna i drzwi, pozatykane kratki wentylacyjne)
  • przy niesprzyjających warunkach atmosferycznych może powstać również tzw. "zjawisko ciągu wstecznego". Spaliny zamiast wydobywać się przewodem kominowym na zewnątrz budynku są z powrotem zasysane.

Co zrobić, aby zminimalizować możliwość powstania tlenku węgla?

  • należy regularnie sprawdzać urządzenia mogące być źródłem czadu
  • uchylić okno w pomieszczeniu, w którym korzysta się ze źródła ognia (pieca gazowego z otwartą komorą spalania, kuchenki gazowej lub węglowej, kominka)
  • nie zasłaniać kratek wentylacyjnych i otworów nawiewnych
  • dokonywać okresowych przeglądów instalacji wentylacyjnej i przewodów kominowych oraz ich czyszczenia. Zgodnie z Prawem Budowlanym (art. 62) zarządca budynku lub właściciel ma obowiązek m.in. przeglądu instalacji wentylacyjnej, wewnętrznej instalacji gazowej, przewodów kominowych nie rzadziej niż raz w roku. Kontrola musi być przeprowadzona przez uprawnionego fachowca
  • regularnie sprawdzać przewody kominowe i wentylacyjne oraz kanały nawiewne
  • użytkować sprawne techniczne urządzenia, w których odbywa się proces spalania zgodnie z instrukcją producenta
  • stosować urządzenia posiadające stosowne dopuszczenia w zakresie wprowadzenia do obrotu
  • systematycznie sprawdzać ciąg powietrza
  • często wietrzyć pomieszczenie, w których odbywa się proces spalania (kuchnie, łazienki wyposażone w termy gazowe)

 

Źródło: www.kidde.pl